Teorik fizikçi olacaktım ya, gerekli kuramsal ön çalışmayı yapmıştım bile. Kedi bakımı için kitap bile aldım (Kedi Bakımı, Mustafa Akay, 3.Basım, Özgür Yayın, 1999), web sitelerini allak bullak ettim, amma velakin Anneciğime takıldım. Ne ettiysem izin çıkaramadım bir türlü Valide Sultan'dan. Haklıydı kadın, yerimde durmuyordum ki o vakitler; bayramlarda, hafrasonlarında mağara ve dalış kamplarındaydım, uzun yaz tatillerinde ya yurtdışında gezmekte idim, ya da şehirdışında proje/yaz okulu ile uğraşmakta idim. Dolayısıyla kedi benim olacaktı, ama bakan Annem!
Sonraları İstanbul'da, Palma'da yaşarken ev paylaştığım için, haliyle erteledim bu hayalimi. Vakit geçti haliyle, uzun kıvırcık saçlar yerini kelleşmeye yüz tutan gri saçlara bıraktı, olgunlaştık içten içe ama kedi edinme muradım bakiydi.
Son 4 aydır kendi evimde yaşıyorum, daha doğrusu okulun stüdyo tipi lojmanlarında. 1 ay öncede tesadüfen enstitü çalışanlarından Gerti'den Klosterneuburg'ta kedi barınakları olduğunu ve kedi (evlat-) edinmenin mümkün olduğunu öğrendim. Geçen haftam gerekli kişilerle bağlantı kurarak geçti. Dün için randevulaştık en sonunda. Heyecanlı heyacanlı söylenen yere gittim, barınak denen yer hayvansever ve gönlübol Elizabeth Teyze'nin eviydi. Uzunca konuştuk, sonrada yuva bekleyen kedilerin yanına gittik, bana en uygun olacağını söylediği kedi çiftini görmeye. İlk tanışta kaynaştığınız insanlar olur ya, aynen öyle uyuştuk Chaplin (erkek, tekir) ve. Wuzzi (dişi, kara) ile. Elizabeth Teyze'nin yardımları ile tamamladık tüm gerekleri, rahat cırmalasınlar diye 3 katlı 2 daireli kedi evi bile aldık.
Ve dün üçümüzün birlikte ilk gecesiydi. Biraz ürkektik elbette, ama evim(iz) ilk defa ev gibiydi dün.
Miyav...
