Yaşım 28. Bu yazıyı okuyan birsi varsa, muhtemelen ondan kat ve kat sayıda evim olmuştur herhalde; zenginimdir barınak yönünden yani. Şöyle bir saymaya kalksam, otuzu bulur sayısı. Bunların kiminde çocukluğun güzel günlerini geçirmişimdir, kiminde kaçak yaşamışımdır, kiminde evi paylaşmışımdır. Sadece bu mu? Kiminde banyo bile bulunmaz, kiminde çiftedir hem de en lüksünden misal. Ama şimdiki farklı, yaşım dediğim gibi yirmi sekiz ve ilk defa benim seçtiğim, zevkime göre derleyip döşediğim, ahengini düzenlediğim; pek bi kısaca, sadece benim dediğim bir evim var.
Ev deyip geçmeyelim, sosyal hayvan insan için önemlidir barınak ihtiyacı. Elbette duvarlar arasına sıkışmak zorunda değil: keçi yününden örülmüş yörük çadırları da olur, muşamba ile örtülmüş çingene çadırları da. Hepsi aynı hayvansal öz duygularımıza gitmiyor mu? Güvende olma ihtiyacı. O yüzden demiyor muyuz acaba: ''Evim evim güzel evim''? Bir mekanımız olsun istiyoruz koskoca alemde, çirkin veya küçük, fark etmez. Yeter ki benim olsun, güvende olayım.
İşte bu kadar, yaş oldu 28. İlk defa evim oldu. Mutluyum. Buyrun siz de izleyin penceremden evreni!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder