Kadın Azmağı'nın o turkuaz rengi

Şöyle bir mazi yazılarıma göz atarken aşağıdaki metne rastladım. Mayıs-Haziran 2002 tarihli “DENİZ MAGAZİN” dergisinde (s.94-97) yayınlanmış. En zevkli, en renkli sualtı maceralarımı içeren küçük bir projenin yazısı. Kadın Azmağı'nın o turkuaz rengi hala aklımda. "Ey mazi..." deyip buraya aktarayım. 

‘Gökova’nın o eşsiz güzelliğine hayran kalmamak mümkün mü?’ eminim ki bu 

sözleri Gökova’ya her gidişinizde sizlerde içinizden geçiriyorsunuzdur. Aracınızın 

torosların o ünlü virajlarından biriyle boğuşurken karşınıza çıkan o eşsiz ahenge; 

deniz ve Gökova’nın kol kola sergilediği doğa resitaline sessiz kalmamak mümkün 

bile değil. 

Otobüsümüz sabahın erken saatlerinde, güneşin dağların arkasından yeni 

süzüldüğünde varıyor Gökova’ya. Ben hala uykuluyum, birazda bunun etkisiyle 

atamıyorum üzerimden şaşkınlığı. Neyse ki bizleri, ODTÜ-SAT dalgıçlarını, 

karşılamaya gelen Serdar ve Thomas’ın güler yüzlü, şence hoşgeldinleri beni 

kendime getiriyor. 

Gökova-Akyaka’ya gelme maceramız öncelere dayanıyor; bir ay öncesine. Gökova- 

Akyaka’yı Sevenler Derneği’nin gönüllüleri Kadın Azmağı Çayının diplerindeki 

çöpleri temizleme projelerini Sualtı Derneği ile paylaşıyorlar. SAD da bu haberi 

ODTÜ Sualtı Topluluğunun cengaveri İsmail Çifci’ ye iletiyor. Ve topluluk içinde 

yoğun bir çalışma başlıyor o andan itibaren; kaç kişinin katılması gereken bir etkinlik 

olacağı, dalgıçların hangi eğitimleri almış olması gerektiği  belirleniyor. Ve en 

sonunda ortaya 7 kişililik bir ekip çıkıyor: Emre Kolaç, Serkan Erdemli, Murat 

Tuğrul, Çiğdem Bayçay, Mert Aygen, Deniz Tok ve Alper Güner. Yaptığımız 

etkinlik öncesi toplantılarında neler yapacağımız tartışıyoruz, yapılması gereken 

araştırmalar teknik sorumlumuz Emre tarafından bizlere paylaştırılıyor. Artık herşey 

yolculuğa hazır gibi, tabii eğer herşeyden önce sağlık deyip olduğumuz tetanoz 

aşılarını sayarsak! 

Yola Cuma akşamı çıkıyoruz. Cumartesi erken saatte ordayız. İlk olarak 

konaklayacağımız otele gidiyoruz, hızlı bir şekilde odalara yerleştikten sonra biz 

kahvaltıya inerken Emre ve Alper limana, emektar kompresörümüz  ile tüp basmaya 

ve de dalışlar öncesi son planları gözden geçirmeye gidiyorlar. Biz kahvaltıdan sonra 

hiç zaman kaybetmeden limana gidiyoruz. Emre bize gözden geçirdiği planı 

anlatıyor, daha öncede düşündüğümüz gibi dalışa azmağın denizle birleştiği 

noktadan 1,5 km yukarıdan başlayacağız, pancar motorlu küçük bir tekne bizi 

dalışlar sırasında arkadan takip edecek, çıkarılan çöpleri sürekli tekneye düzenli bir 

şekilde ulaştırılırken teknede bize yardım edecek arkadaşlar bize sürekli çöp 

doldurmak için fileler verecekler. 

Tüpler basıldıktan sonra arabalarla dalışa başlayacağımız noktaya gidiyoruz. Gerekli 

bütün hazırlıklar tamamlandıktan sonra kıyıdan suya giriyoruz. Akıntının etkisi 

dışarıdan göründüğünden daha fazla, insanın yerinde durması için bile aşırı bir güç 

sarf etmesi gerek. Bütün OKler alındıktan sonra dalış başlıyor, herşey planlandığı 

gibi ilerliyor, maksimum 6m de 50 dak. 350 m lik  bir tarama sonucu 5 battal boy 

çöp torbalarını dolduracak çöp çıkarıyoruz. İlk dalış sonrası herkesin yüzündeki 

şaşkınlık görülmeye değer; İnanılmaz derecede berrak ve temiz bir akarsudan bu 

denli fazla ve de çeşitli (plastik-cam şişeler, konserve kutuları, halı parçaları, inşaat 

malzemeleri vb.)  artık çıkacağını kimse tahmin edemezdi. Öğle yemeği ve tüp 

basımından sonra ikinci dalışlarımızı yapıyoruz. Bu sefer sonuç maksimum 7 m de 

45 dakikalık 400 m lik bir tarama sonucu 7 çöp torbası. 

İlk gün akşamı Akyaka’nın şirin restorantlarından birindeyiz, oradaki iki gün 

boyunca yediklerimiz ve kalacak masraflarımız Akyaka’nın gönüllü esnaflarından 

karşılanıyor, böylelikle onlardan bu etkinliğe bir katkıda bulunmuş oluyorlar. Yemek 

boyunca Serdar , Thomas ve Derneğin Başkanı Heike ile sohbetler ediyoruz. Thomas 

ve Heike çifti oniki senedir Gökovada yaşıyorlar, artık bizlerden biri gibiler, her ikisi 

de Gökovayı daha nasıl güzelleştiririz diye çaba sarf ediyorlar. Serdar Bey işini güzel 

Gökovaya taşımış, vaktinin büyük bir kısmını dernek faaliyetlerinde bulunarak 

geçiriyor. Sohbet sırasında, dalışlar hakkında onlara bilgi veriyoruz; daha çok ne tür 

atık bulunduğunu, bunların nereden kaynaklanmış olabileceğini konuşuyoruz. 

Onlarda bizlere Gökova için planladıkları diğer çevre faaliyetlerinden söz ediyorlar. 

Yer yer gülüşler yer yer ciddi sohbetler eşliğinde leziz yemeğimizi yedikten sonra 

izin isteyip otele gidiyoruz, nede olsa yarın dalış var ve dinlenmemiz gerek.     

Ertesi gün daha erken bir saatde başlıyoruz dalışlara, dalışlar max. 6 m. de  sırasıyla 

50 dak. 400m. ve  45 dak. 350 m. lik taramalarla limana ulaşıyoruz. Bu iki dalışta 

toplam 15 cop torbası atık ve de tekneye zor sığdırdığımız tekne artıkları 

sergilenmek ve de teşhir edilmek üzere limanda bir bölgede toplandılar, böylelikle 

böylesi bir projenin yapabileceği en verimli şey olan halkı bilinçlendirme tarafı 

gerçekleşmiş oldu. 

Son gün akşamı yine Akyaka’nın güzel bir restorantındayız, geçen iki günün 

muhakemesi yapılıyor, geleceğe dönük planlar oluşturuluyor. Ama ne yazık ki kısa 

sürüyor bütün bunlar çünkü bizlerin yetişmesi gereken bir otobüsü var.    Gelecekte 

yapılacak ortak etkinlikler düşünülerek karşılıklı iletişim adresleri alınıyor. 

Vedalaşmalardan ve de malzemelerimizi otobüsümüze yükledikten sonra Ankara’ya 

yola çıkıyoruz. İçimizdeki deniz hasreti şimdiden başladı bile. Mola yerinde bu güzel 

etkinliği daha da geliştirmeyi, hatta yurt çapına yaymayı  Ankara’ya gider gitmez 

yapacağımız ilk iş olarak belirliyoruz. Sloganımız bile hazır ‘ Haydi Denizsiz Kentin 

Dalgıçları! Çıkaralım Şu Çöpleri Sularımızdan....’